Η αιωνόβια και ταλαιπωρημένη βασίλισσα
μέλισσα, σταμάτησε στην πιο ψηλή κορφή και συλλογίστηκε το παρελθόν της…
Ευλογημένοι να ναι εκείνοι << οι καθυστερημένοι άνθρωποι >> που
πρόσεχαν όσα για μένα όρισε ο θεός για να εργάζομαι!
Που είναι εκείνα τα καθαρά φυτά τα
αμόλυντα, που μου έδιναν το φυσικό τους νέκταρ και εγώ το κουβάλαγα στους ανθρώπους;
Που
είναι τα θεϊκά νερά για να φτιάξω φαγητό για τα παιδιά μου; Πως μπορώ σε αυτήν τη Γη
να ζήσω;
Όλοι τούτοι οι σημερινοί, τάχα
εξελιγμένοι άνθρωποι γιατί δεν με σκέπτονται;
Γιατί δεν σέβονται, τα τόσα που τους
προσφέρω;
Κι αν δεν τους νοιάζει για μένα που
με πεθαίνουν καθημερινά, γιατί δεν καταλαβαίνουν πως και οι ίδιοι πεθαίνουν;…